تفاوت بین اتصال شعله ور معکوس و اتصال به شعله ور استاندارد چیست؟

شعله ور و شعله ور استاندارد دو روش اتصال لوله مشترک در مهندسی و تولید است. ویژگی طراحی اتصال شعله ور معکوس این است که انتهای لوله به شکل شعله ور معکوس فشار می یابد. این طرح اجازه می دهد تا کانکتور نخ خارجی در شعله معکوس پیچ خورده شود تا یک اتصال محکم ایجاد شود. این طراحی ساختاری در سیستم های فشار قوی مانند لوله های هیدرولیک و سیستم های تبرید عملکرد خوبی دارد و می تواند آب بندی و مقاومت فشار قوی تری را فراهم کند. اتصالات شعله ور معکوس معمولاً از مواد مقاوم در برابر خوردگی مانند برنج یا فولاد ضد زنگ ساخته می شود تا اطمینان حاصل شود که آنها هنوز هم می توانند در شرایط سخت محیطی عملکرد خوبی داشته باشند.

در مقابل ، اتصال استاندارد شعله ور این است که انتهای لوله به یک شکل شعله ور به بیرون فشار داده می شود. این طرح اجازه می دهد تا کانکتور نخ داخلی به شعله ور شده به سمت خارج پیچ خورده شود تا یک اتصال محکم ایجاد شود. اتصالات شعله ور استاندارد معمولاً در سیستم های فشار کم و متوسط مانند خطوط سوخت و خطوط لوله تحویل مایع عمومی استفاده می شود. همچنین مهر و موم و قدرت اتصال خوبی را فراهم می کند ، اما در شرایط فشار زیاد برای استفاده مناسب نیست.

از نظر نصب ، اتصال شعله ور معکوس نیاز دارد که مفصل نخ خارجی به درستی در شعله معکوس و گشتاور مناسب پیچ خورده شود تا از اتصال محکم اطمینان حاصل شود. این روش نه تنها یک مهر و موم قابل اعتماد را فراهم می کند ، بلکه روند نصب را نیز ساده می کند و پیچیدگی عملکرد دستی را کاهش می دهد. اتصالات شعله ور معمولی نیز برای اطمینان از اتصال محکم به گشتاور مناسب نیاز دارد ، اما روند نصب آنها نسبتاً ساده تر و مناسب برای طیف گسترده تری از برنامه های خط لوله است. $ $